Procedure voor een crisismaatregel in de Wvggz

Familie of omstanders kunnen in een crisissituatie de crisisdienst of de politie bellen of - als de persoon al zorg krijgt - de hulpverlener. Zo nodig kan de burgemeester een crisismaatregel afgeven die verplichte zorg mogelijk maakt.

Medische verklaring

De burgemeester vraagt een psychiater om een medische verklaring op te stellen. De psychiater kan hiervoor bij de officier van justitie relevante politie- of justitiële gegevens opvragen.

De medische verklaring bevat alle informatie die de burgemeester nodig heeft om de crisismaatregel af te kunnen geven.

Relevante gegevens

Het dossier van de burgemeester bestaat uit de medische verklaring van de psychiater en eventuele eerdere machtigingen voor verplichte zorg. De psychiater kan de officier van justitie vragen om relevante politie- of justitiële gegevens voor de beoordeling van het ernstig nadeel.

De burgemeester, of iemand namens de burgemeester, hoort de patiënt zo mogelijk en vraagt hem daarbij naar zijn eigen voorkeuren. Een eventuele crisiskaart van de patiënt wordt ook bekeken.

Beslissing over de crisismaatregel

Besluit de burgemeester een crisismaatregel af te geven? Dan zal hij:

Aangeven welke vormen van verplichte zorg mogen worden toegepast.
De persoonsgegevens van de patiënt aan de patiëntenvertrouwenspersoon geven (als de patiënt dat wil).
Een advocaat toevoegen (tenzij de patiënt al een advocaat heeft).
Een kopie van de crisismaatregel en de medische verklaring sturen naar de patiënt, zijn advocaat, de geneesheer-directeur, de inspectie, de officier van justitie, en de eventuele vertegenwoordiger of gezinsvoogdijwerker van de patiënt.
De patiënt laten weten dat hij in beroep kan gaan tegen de crisismaatregel.

Toepassing van verplichte zorg

Na afgifte moet de crisismaatregel binnen 24 uur uitgevoerd worden. De burgemeester kan hiervoor de hulp inroepen van ervaren zorgverleners, bijvoorbeeld ambulancepersoneel dat de patiënt vervoert naar een locatie waar de zorg kan worden verleend. Ook kan hij assistentie van de politie vragen. Dat laatste kan de burgemeester ook mandateren aan de hulpofficier van justitie.

De politie en de zorgverleners kunnen elke plaats betreden waar de patiënt zich bevindt.
De politie kan zo nodig tegen de wil van de patiënt zijn woning binnen komen.
De hulpverleners en de politie kunnen gevaarlijke voorwerpen van de patiënt afnemen. Deze voorwerpen moeten worden bewaard tenzij dat in strijd is met de wet, zoals bij wapens en drugs.
De hulpverleners en politie mogen onderzoeken of de patiënt gevaarlijke voorwerpen in of onder zijn kleding heeft. Onderzoek in het lichaam (bijvoorbeeld visiteren) is niet toegestaan.

Bovenstaande stappen zijn ingrijpend en geen standaard werkwijze. Het uitgangspunt blijft vrijwillige zorg. Als dat niet kan, moet altijd gekozen worden voor de minst ingrijpende verplichte zorgmaatregel.

De zorgaanbieder is verplicht de zorg uit te voeren en zo nodig de patiënt op te nemen. Daarvoor moet de burgemeester hem wel de crisismaatregel schriftelijk hebben toegestuurd.

Duur van de crisismaatregel

De crisismaatregel duurt maximaal drie werkdagen, maar kan verlengd worden.

In beroep

Tegen de crisismaatregel kan beroep bij de rechter worden ingesteld. Dat beroep stopt overigens niet de uitvoering van een crisismaatregel in de tussentijd.

Daarna is geen hoger beroep tegen de afgifte van de crisismaatregel mogelijk.